پرسش: برخي بيماران رواني شديد و حتي خانواده‌هاي آنها، که به روان‌پزشکان رجوع مي‌کنند، بدين‌سبب که شغل مناسبي ندارند و هزينة ويزيت و دارويشان ـ که گاهي طولاني‌مدت و حتي در تمام عمر است‌ـ بسيار است، با دفترچة بيمة خويشاوندان نزد مشاور حاضر مي‌شوند. وقتي ما، مشاوران، برايشان توضيح مي‌دهيم که حق نداريم از بيمة ديگران استفاده کنيم، از ما مي‌رنجند و گمان مي‌كنند که آنان را درنمي‌يابيم. بنابراين، درمان را قطع مي‌کنند. با قطع دارو و درمان، بيماري شدت مي‌يابد و بينش آنها کم مي‌شود و گاهي دچار توهم و هذيان و سوءظن شديد مي‌شوند و ممکن است به خود يا ديگران آسيب جدي برسانند. آيا متخصص مي‌تواند اهم و مهم کند و در اين موارد استثنائاً از بيمة ديگران براي درمان بيماران استفاده کند؟
پاسخ: استفاده از دفترچة بيمة ديگران جايز نيست؛ هر‌چند بيمار و خانواده‌اش رنجيده‌خاطر شوند و يا دچار مشکلات ديگري گردند. البته در مورد سؤال که بيماري شديد است، روان‌پزشک و ساير افراد نيکوکار مي‌توانند در مخارج او، که از مصاديق خير است، شرکت کنند و لازم است مسئولين مربوطه بودجه‌اي را به اين امر اختصاص دهند.[1]

پی نوشت :
1.سيدمحمدتقي علوي و محمدحسين قديري، مشاوره زير گنبد فيروزه اي(استفتائات فقهي در حوزه مشاوره و درمان درماني)، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني قم(ره)، ص127.